Ο διαβήτης τύπου 1 σου συστήνεται…

Ο διαβήτης τύπου 1 ή νεανικός διαβήτης ή ινσουλινοεξαρτώμενος εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού (που κανονικά καταπολεμάει «ξένους εισβολείς», όπως ιούς και βακτήρια) καταστρέφει τα κύτταρα του παγκρέατος (β-κύτταρα) που παράγουν την ινσουλίνη με αποτέλεσμα να παρατηρείται πλήρης ανεπάρκεια της χρήσιμης αυτής ορμόνης.

Κατανοώντας τον ρόλο της ινσουλίνης

Η ινσουλίνη εκκρίνεται στο πάγκρεας σε πολύ μικρές ποσότητες. Όταν καταναλώνεις ένα γεύμα, ο οργανισμός το μετατρέπει σε ενέργεια, δηλαδή σε γλυκόζη. Η γλυκόζη διεγείρει το πάγκρεας, ώστε να εκκρίνει την απαραίτητη ποσότητα ινσουλίνης που απαιτείται για να διαχειριστεί τον όγκο εκείνου του συγκεκριμένου γεύματος.
Ο πρωταρχικός ρόλος της ινσουλίνης είναι να βοηθήσει να μετακινηθούν ορισμένα θρεπτικά συστατικά – και ειδικά το σάκχαρο – μέσα στα κύτταρα των ιστών, αφού τα κύτταρα χρησιμοποιούν το σάκχαρο μαζί με άλλα θρεπτικά στοιχεία των τροφών ως πηγή ενέργειας για να λειτουργήσουν.
Η ποσότητα του σακχάρου στο αίμα μειώνεται αμέσως μόλις εισχωρήσουν στο αίμα. Κανονικά, αυτό δίνει το σήμα στα βήτα κύτταρα του παγκρέατος να μειώσουν την έκκριση ινσουλίνης, ώστε να μην αναπτύξεις υπογλυκαιμία (χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα). Ωστόσο, όταν ένα άτομο πάσχει από διαβήτη τύπου 1, η καταστροφή των βήτα κυττάρων αποσυντονίζει ολόκληρη τη διαδικασία.
Στα άτομα με διαβήτη τύπου 1, το σάκχαρο δεν μετακινείται μέσα στα κύτταρα επειδή δεν υπάρχει διαθέσιμη ινσουλίνη. Ως αποτέλεσμα, η γλυκόζη συσσωρεύεται στο αίμα, αντί να τροφοδοτήσει τα κύτταρα κι αυτά μένουν χωρίς θρεπτικά στοιχεία αναγκάζοντας άλλα συστήματα του οργανισμού να προσφέρουν την απαραίτητη ενέργεια για να επιτελέσει το σώμα σημαντικές λειτουργίες. Ως συνέπεια, η αυξημένη συγκέντρωση γλυκόζης επιφέρει:
• Αφυδάτωση. Η συσσώρευση γλυκόζης στο αίμα προκαλεί αυξημένη ούρηση σε μια προσπάθεια του οργανισμού ν’ απαλλαχτεί από την περίσσια σακχάρου στο αίμα. Όταν, λοιπόν, τα νεφρά χάνουν τη γλυκόζη μέσα από τα ούρα, χάνεται μαζί μια μεγάλη ποσότητα νερού, προκαλώντας αφυδάτωση.
• Απώλεια βάρους. Η απώλεια γλυκόζης μέσω των ούρων ισούται με απώλεια θερμίδων που παρέχουν ενέργεια, γι’ αυτό πολλοί άνθρωποι με υψηλά επίπεδα γλυκόζης χάνουν βάρος (η αφυδάτωση συμβάλλει επίσης στην απώλεια βάρους).
• Διαβητική κετοξέωση. Χωρίς ινσουλίνη και με τα κύτταρα σε κατάσταση νηστείας, ο οργανισμός αρχίζει να διασπά λιποκύτταρα παράγοντας, ως συνέπεια, όξινα χημικά συστατικά που ονομάζονται κετόνες και που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν ενέργεια. Τα επίπεδα των κετόνων αρχίζουν έτσι σιγά σιγά να συσσωρεύονται στο αίμα προκαλώντας αυξημένη οξύτητα, ενώ παράλληλα το συκώτι απελευθερώνει την αποθηκευμένη γλυκόζη για να βοηθήσει τη διεργασία. Σε αυτό το σημείο, επειδή χωρίς την ινσουλίνη ο οργανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τη γλυκόζη, παρατηρείται τελικά μεγαλύτερη συγκέντρωση σακχάρου στο αίμα. Ο συνδυασμός υπερβολικής ποσότητας γλυκόζης, αφυδάτωσης και συγκέντρωσης οξέων, είναι γνωστός ως κετοξέωση και μπορεί ν’ απειλήσει τη ζωή του ατόμου σε περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.
• Βλάβη στον οργανισμό. Σε βάθος χρόνου, οι μεγάλες ποσότητες γλυκόζης στο αίμα επιφέρουν βλάβες στα νεύρα και στα μικρά αιμοφόρα αγγεία των ματιών, στα νεφρά, και στην καρδιά, θέτοντας το άτομο σε κίνδυνο αθηροσκλήρωσης των μεγάλων αρτηριών, μια κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακό επεισόδιο και εγκεφαλικό.

Που οφείλεται, ποιοι κινδυνεύουν και ποια τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 1;