Είναι κακός μαθητής; Μπορείτε να τον βοηθήσετε!

Αλήθεια, ποιος είναι κακός μαθητής; Ο κουτός; Ο αφηρημένος; Ο ασυνεπής; Ο επιπόλαιος; Ίσως θα ήταν ευκολότερο να ορίσουμε τον καλό μαθητή! Ο καλός μαθητής, λοιπόν, όπως προσδιορίζεται στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού συστήματος και της κοινωνίας μας, δεν είναι απαραίτητα το παιδί με τον υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης, αλλά αυτό που ενθαρρύνεται και στηρίζεται από το οικογενειακό του περιβάλλον ώστε να πιστέψει πως μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σχολείου. Άρα, μήπως για τις επιδόσεις του παιδιού στο σχολείο έχετε κι εσείς ένα σημαντικό μέρος ευθύνης;

Τι μπορεί να κάνει ένα παιδί να γίνει κακός μαθητής

Οι σχολικές επιδόσεις επηρεάζονται από πολυάριθμους παράγοντες.

Ένας από τους βασικότερους είναι το κλίμα που επικρατεί μέσα στην οικογένεια: ένα θετικό και ήρεμο περιβάλλον απελευθερώνει το παιδί και το βοηθά να καλλιεργήσει τις ικανότητές του.

Η εμπιστοσύνη των γονιών και η ανάθεση της ευθύνης των σχολικών υποχρεώσεων στο παιδί, από την αρχή της σχολικής ζωής, θέτει τα θεμέλια ώστε εκείνο να μάθει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις, χτίζοντας έτσι την αυτοπεποίθηση του.

Η θετική τροφοδότηση, η υποστήριξη και η αποδοχή του παιδιού είναι η καλύτερη συναισθηματική τροφή για την ανάδειξη των ικανοτήτων του. Έχει τεκμηριωθεί ερευνητικά πως τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες χαμηλού κοινωνικού, μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να οδηγηθούν στη σχολική αποτυχία.

Πρέπει να σημειωθεί πως ένα ποσοστό 8%-10% των παιδιών δυσκολεύεται ή αδυνατεί να ανταποκριθεί στις σχολικές απαιτήσεις επειδή αντιμετωπίζει ειδικές μαθησιακές δυσκολίες (π.χ. διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητα). Είναι πρωταρχική ευθύνη των γονιών και των εκπαιδευτικών να αναγνωρίσουν έγκαιρα τα χαρακτηριστικά των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, ώστε να απευθυνθούν για διάγνωση και στήριξη σε ειδικούς.

Και βέβαια, υπάρχει πάντα το άγχος, το οποίο δεν είναι προνόμιο μόνο των ενηλίκων. Είναι πια αποδεκτό ότι οι γονείς μεταγγίζουν τα συναισθήματα τους στα παιδιά. Έτσι, όταν εκφράζουν έντονο άγχος ή ανησυχία για τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών τους μεταφέρουν σημαντικό βάρος. Το παιδί βιώνει την έγνοια να ικανοποιήσει τους γονείς, αποσυνδέοντας τη μαθησιακή διαδικασία από τη δυνατότητα προσωπικής ευχαρίστησης. Ταυτόχρονα αισθάνεται ότι η αξία του καθορίζεται από τις επιδόσεις του στο σχολείο. Τελικά, όσο περισσότερο επιδιώκεται η εξάλειψη του άγχους μέσω της επιτυχίας, η οποία προβάλλει ως μονόδρομος  ή αυτοσκοπός τόσο τα αρνητικά συναισθήματα εντείνονται και έτσι τροφοδοτείται ένας φαύλος κύκλος.