Σχέδιο «Ήλιος»: Άνθρακες ο Θησαυρός;

Η αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας για ηλεκτροπαραγωγή και εξαγωγή στην Γερμανία ή και σε άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και σοβαρό θέμα που απαιτεί προσεκτική αντιμετώπιση. Το τελευταίο διάστημα παρουσιάσθηκε μεγάλη σπουδή και έντονη προβολή για το Σχέδιο «Ήλιος» με στόχο τη μείωση του δημόσιου χρέους από τα αναμενόμενα έσοδα χωρίς να έχει ωριμάσει η ιδέα ή να έχει προηγηθεί κάποια σοβαρή μελέτη. Φαίνεται ότι το υπουργείο είναι τόσο βέβαιο για μεγάλα έσοδα από το έργο «Ήλιος», ώστε να συμπεριληφθεί στην παρ. 13 της απόφασης Συνόδου Κορυφής της 26 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες, ότι η Ελλάδα δεσμεύει τις μελλοντικές ταμειακές ροές από το Σχέδιο «Ήλιος» για περαιτέρω μείωση του χρέους.
Τα τελευταία χρόνια το μήνυμα των πολιτικών με το θεσμικό πλαίσιο προς την εγχώρια πελατεία ήταν ότι οι ΑΠΕ προσφέρουν εύκολα και μεγάλα κέρδη και ιδιαίτερα τα φωτοβολταϊκά. Το Σχέδιο «Ήλιος» φαίνεται να σχεδιάσθηκε σύμφωνα με το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης των ΑΠΕ και έτσι αυτό το εγχώριο επιχειρηματικό προϊόν ετοιμάζεται πλέον για εξαγωγή στην Ευρώπη με πρωτοβουλία και συμμετοχή του υπουργείου. Από τις σποραδικές αναφορές και τις σπασμωδικές κινήσεις φαίνεται ότι το Σχέδιο βρίσκεται μακριά από το αντικείμενο και τις αγορές και στερείται οράματος και προοπτικών. Είναι λυπηρό να διαπιστώνεται κάθε φορά τα τελευταία χρόνια ότι εκτός από τις σκοπιμότητες κυριαρχεί και η ημιμάθεια στη λήψη αποφάσεων στον δημόσιο τομέα.
Η τεχνολογία των φωτοβολταϊκών είναι κορυφαία για την αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή και προσφέρεται πολύ αποδοτικά για εφαρμογές με μεγάλες προοπτικές μείωσης κόστους. Οι νότιες περιοχές της Ευρώπης μπορούν να έχουν υψηλότερη ετήσια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας που φθάνει στο 50% σε σχέση με τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης, λόγω της υψηλότερης ηλιακής ακτινοβολίας. Αυτό το πλεονέκτημα μπορεί να αξιοποιήσει η Ελλάδα με ένα άλλο θεσμικό πλαίσιο τόσο για την εσωτερική κατανάλωση όσο και για εξαγωγές, συμβάλλοντας στην ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας, αρκεί να γίνονται προσεκτικές μελέτες και εφαρμογές με τις καλύτερες τεχνολογίες και στον κατάλληλο χρόνο.
1. Χωροθέτηση και χρήση γης
Οι μεγάλες μονάδες των φωτοβολταϊκών θα απαιτήσουν και μεγάλες εκτάσεις γης. Για τα αναφερόμενα 10 GW του Σχεδίου «Ήλιος» θα χρειασθούν περί τα 100 με 200 χιλιάδες στρέμματα γης συνολικά (10 έως 20 km²), ανάλογα με την τεχνολογία των φωτοβολταϊκών και την κλίση του εδάφους. Οι εφαρμογές πρέπει να γίνουν στη νότια χώρα με την υψηλότερη ηλιακή ακτινοβολία για υψηλότερη απόδοση, λαμβάνοντας υπόψη ότι η διαφορά ηλιακής ακτινοβολίας μεταξύ βορρά και νότου στη χώρα είναι στην περιοχή του 15% με 20%, ώστε να μη καταστεί κρίσιμη η οικονομική βιωσιμότητα του έργου. Οι εκτάσεις που θα αναζητηθούν πρέπει να είναι άγονες και μηδενικής αξίας σε μακροπρόθεσμη βάση. Οι άγονες πλαγιές των βουνών που βλέπουν στο νότο με ικανοποιητικές οδικές προσβάσεις, αλλά ακόμη και οι βοσκότοποι με παράλληλη χρήση, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών με πολύ υψηλότερες αποδόσεις και λόγω του υψομέτρου, χωρίς να είναι απαραίτητη η συγκέντρωση όλης της εγκατεστημένης ισχύος σε μια θέση.
Η πρωτοβουλία του υπουργείου να αποταθεί σε άλλα υπουργεία και σε δήμους της χώρας για την αναζήτηση εκτάσεων για το Σχέδιο «Ήλιος» στερούνται σοβαρότητας για ένα τόσο σοβαρό και απαιτητικό έργο, μαρτυρώντας άγνοια του αντικειμένου με επιβλαβείς συνέπειες. Το καλύτερο που έχει να κάνει το υπουργείο είναι να αναθέσει σε ένα από τα εξειδικευμένα ελληνικά μελετητικά γραφεία να πραγματοποιήσει αυτή την έρευνα και μελέτη όπως καλύτερα γνωρίζουν, σύμφωνα με τις απαιτήσεις, τεχνικές και οικονομικές, αυτής της τεχνολογίας σε εύλογο χρόνο. Τόσο οι δήμαρχοι όσο και οι υπουργοί αλλά και οι στρατιές συμβούλων των υπουργών όπως είναι φυσικό, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τέτοιων εξειδικευμένων μελετών.
2. Κόστος του έργου και συμμετοχή του υπουργείου
Η τεχνολογία των φωτοβολταϊκών συστημάτων έχει σημαντική ωριμότητα παρέχοντας διάρκεια ζωής πάνω από τα 25 χρόνια και βρίσκεται σε συνεχή ανάπτυξη με φιλόδοξους στόχους, ενώ οι εφαρμογές παρουσιάζουν τον υψηλότερο δείκτη αύξησης στον ενεργειακό τομέα. Για μεγάλες φωτοβολταϊκές μονάδες η τρέχουσα τιμή σήμερα είναι στα 1,6€/ Watt εγκατεστημένο για σταθερή κλίση Φ/Β πλαισίων με πτωτικές τάσεις, που δίνει ένα κόστος παραγωγής περί τα 0,10€/ kWh για τις νότιες χώρες της Ευρώπης.
Πρόσφατες μελέτες οδηγούν σε τιμές 1,4€/ W το 2014 και περί το 1€/ W το 2020 με αντίστοιχο κόστος παραγωγής περί τα 0,06€/ kWh. Για ένα τόσο μεγάλο έργο των 10 GW θα πρέπει να αναμένονται νωρίτερα αυτές οι χαμηλές τιμές και εάν ενταχθεί η υλοποίηση του έργου στο δεύτερο ήμισυ αυτής της δεκαετίας η τιμή του 1€/ W με αντίστοιχο κόστος παραγωγής 0,06€/ kWh για την νότια χώρα θα πρέπει να είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα.
Στις ΗΠΑ, όπου η συμμετοχή της βιομηχανίας των φωτοβολταϊκών στην παγκόσμια αγορά από το 43% το 1995 συρρικνώθηκε στο 6% σήμερα, ξεκίνησε μια πρωτοβουλία του Υπουργείου Ενέργειας με ένα πλέγμα ερευνητικών δράσεων στην ηλιακή ενέργεια για ηλεκτροπαραγωγή ( DOE SunShotInitiative). Φιλόδοξος στόχος του υπουργείου είναι η μεγάλη μείωση του κόστους στο 1$/ W εγκατεστημένο το 2020 με κόστος παραγωγής 0,05 με 0,06$/ kWh, ανταγωνιστικό των συμβατικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, προσβλέποντας σε μεγάλη διείσδυση της ηλιακής ενέργειας στο ηλεκτρικό σύστημα των ΗΠΑ σε ποσοστό 15% έως 18% το 2030.
Επομένως, η επένδυση στις φωτοβολταϊκές μονάδες του Σχεδίου αναμένεται πριν το 2020 να είναι στην τάξη των 10 δις € με περίπου 0,06€/ kWh κόστος παραγωγής.
Στο κόστος των Φ/Β εφαρμογών, ήδη από το 1980 οπότε ουσιαστικά άρχισαν οι επίγειες εφαρμογές στην Ευρώπη, δεν συμπεριλαμβάνεται το κόστος γης, αφού επιλέγονται για εγκατάσταση στέγες κτηρίων ή άγονες εκτάσεις μηδενικής αξίας, οπότε πρακτικά το κόστος γης είναι μηδενικό, όπως επίσης δεν περιλαμβάνονται οι δαπάνες επέκτασης του δικτύου και το κόστος σύνδεσης στο δίκτυο. Οι δαπάνες έργων πολιτικού μηχανικού είναι ελάχιστες και αναφέρονται μόνο για τυχόν βελτίωση της πρόσβασης ενώ για τον χώρο εγκατάστασης δεν απαιτείται καμία επέμβαση με εκσκαφές ή επιχωματώσεις για περιβαλλοντικούς και οικονομικούς λόγους. Επομένως, η αναζήτηση και χρήση των κατάλληλων θέσεων αποτελεί σημαντική παράμετρο για επιτυχείς Φ/Β εφαρμογές.
Επίσης, δεν περιλαμβάνονται δαπάνες για αγορά αδειών παραγωγής κλπ, όπως γίνεται εδώ με τους αεριτζήδες επιβαρύνοντας σχεδόν με 20% την επένδυση που το πληρώνουν οι επενδυτές και οι καταναλωτές, ή άλλες δαπάνες γραφειοκρατικών διαδικασιών, ενώ ορθώς συμπεριλαμβάνονται οι δαπάνες για τις αναγκαίες και πλήρεις μελέτες και επίβλεψη κατασκευής.
Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες της αγοράς όπως αναπτύσσεται και λειτουργεί αυτή στην Ευρώπη, γεννάται εύλογα το ερώτημα με ποιο τρόπο θα συμμετάσχει το δημόσιο σε μια δύσκολη περίοδο στο επενδυτικό σχήμα για να μοιρασθεί τα αναμενόμενα κέρδη. Όπως δηλώθηκε επισήμως για την ελληνική συμμετοχή, η Ελλάδα εκτός από τον ήλιο βάζει τη δημόσια και δημοτική γη, η οποία διατίθεται για 25 χρόνια και ταυτόχρονα όλες τις αδειοδοτήσεις, συμμετέχοντας με το 30% στο επενδυτικό σχήμα. Επειδή όλα αυτά σε μια υγιή αγορά για ένα τέτοιο έργο έχουν πρακτικά μηδενική αξία θεωρείται αμφίβολο να δεχθούν οι επενδυτές την συμμετοχή συνεταίρου στο έργο (πχ βάζοντας τον ήλιο έναντι 3δις€), χωρίς ουσιαστική συμβολή στην επένδυση και ανάληψη του ρίσκου.
Ο ρόλος του υπουργείου είναι σημαντικός για μια τέτοια επένδυση ώστε τα οφέλη κοινωνικά, οικονομικά και στρατηγικά να προέλθουν από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες και την απασχόληση, ενώ η ισχυρή ηλεκτρική σύνδεση του δικτύου της χώρας με την κεντρική Ευρώπη συγκεντρώνει μεγάλο ενδιαφέρον. Επομένως, αντί της σκέψης να γίνει επιχειρηματίας το κράτος, προτείνεται να δοθούν κίνητρα για τις επενδύσεις, δηλαδή οι εκτάσεις που θα επιλεγούν να δοθούν με όλες τις περιβαλλοντικές άδειες έναντι συμβολικού τιμήματος ενοικίου και πιθανόν φορολογικά κίνητρα για να γίνουν τέτοιες επενδύσεις από τους επαγγελματίες της αγοράς με τα αναμενόμενα οφέλη στη χώρα για μακρά περίοδο.
3. Μεταφορά ενέργειας στην κεντρική Ευρώπη
Ένα σημαντικό έργο στο Σχέδιο «Ήλιος» είναι το σύστημα μεταφοράς της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από τα φωτοβολταϊκά στην κεντρική Ευρώπη, μια επένδυση αντίστοιχη του φωτοβολταϊκού έργου των 10 GW. Η τεχνολογία συνεχούς ρεύματος υψηλής τάσης (HVDC), η οποία εξελίσσεται και αναμένεται μείωση κόστους τα επόμενα χρόνια, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με χρήση υποβρυχίων καλωδίων υψηλής τάσης συνεχούς ρεύματος μέχρι την βόρεια Ιταλία για να συνδεθούν στο ισχυρό Ευρωπαϊκό δίκτυο, παρακάμπτοντας το αδύνατο δίκτυο της Ελλάδος και τεσσάρων βαλκανικών χωρών. Η τεχνολογία αυτή με διάρκεια ζωής 40 χρόνια και υψηλή αξιοπιστία, όπου η Ευρωπαϊκή βιομηχανία κυριαρχεί στην παγκόσμια αγορά, είναι καθιερωμένη με σημαντικές εφαρμογές στον κόσμο και με τολμηρές προτάσεις για διηπειρωτικές διασυνδέσεις της Ευρώπης,.
Οι απώλειες μεταφοράς και το κόστος μεταφοράς είναι δύο κρίσιμοι παράμετροι για την οικονομική βιωσιμότητα του έργου. Οι απώλειες σε ένα τέτοιο έργο εκτιμώνται στην τάξη του 4% ενώ το κόστος μεταφοράς εξαρτάται κυρίως από τον ετήσιο συντελεστή φορτίου ( CF) της μεταφερόμενης ενέργειας. Στην περίπτωση της ηλιακής ενέργειας με Φ/Β μονάδες σταθερής κλίσης των Φ/Β πλαισίων ο συντελεστής φορτίου εκτιμάται στο 17% για την νότια χώρα, που θεωρείται χαμηλός για το κόστος μεταφοράς αν και αυτό διατηρείται σε ανεκτά όρια, αλλά με σύστημα προσανατολισμού των πλαισίων με δύο άξονες ο συντελεστής φορτίου μπορεί να φθάσει στο 22% (με αύξηση παραγωγής κατά 30% περίπου), παρέχοντας χαμηλότερο κόστος μεταφοράς. Η αυξημένη παραγωγή αυτών των Φ/Β εφαρμογών με προσανατολισμό Φ/Β πλαισίων αντισταθμίζεται πρακτικά από το κόστος επένδυσης και συντήρησης διατηρώντας το κόστος παραγωγής των φωτοβολταϊκών σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με εκείνο που προκύπτει με σταθερή κλίση Φ/Β πλαισίων.


Περαιτέρω μείωση του κόστους μεταφοράς θα μπορούσε να γίνει με καλύτερη εκμετάλλευση της ικανότητας μεταφοράς των καλωδίων, όπως με την παράλληλη ανάπτυξη αιολικών πάρκων ανεβάζοντας τον συντελεστή φορτίου, καθώς και με την εμπορία ηλεκτρικής ενέργειας λαμβάνοντας υπόψη την μεγάλη ικανότητα παραγωγής των μονάδων φυσικού αερίου στη χώρα. Επομένως, το έργο των 10 GW φωτοβολταϊκών πρέπει να εξετασθεί σε συνδυασμό με το σύστημα μεταφοράς (HVDC) και την εμπορία ηλεκτρικής ενέργειας για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου.
Εξειδικευμένες μελέτες είναι απαραίτητες για την δυνατότητα συνεργασίας της διασύνδεσης με το ελληνικό σύστημα και τη χρήση των υδροηλεκτρικών σταθμών καθώς και της αντλησιοταμίευσης για την καλύτερη αξιοποίηση και μεταφορά της παραγόμενης ηλιακής ενέργειας στην κεντρική Ευρώπη. Έτσι, αυτή η απ’ ευθείας διασύνδεση του ελληνικού συστήματος με το σύστημα της κεντρικής Ευρώπης προσφέρει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στη χώρα και μπορεί να αξιοποιηθεί καλύτερα με τη συμμετοχή Ελλήνων επενδυτών στις ΑΠΕ και την εμπορία ηλεκτρικής ενέργειας με τις εγχώριες μονάδες φυσικού αερίου.
Υπάρχουν επίσης προοπτικές για καλύτερη αξιοποίηση της ηλιακής και αιολικής ενέργειας και του συστήματος μεταφοράς με την κατασκευή πρόσθετων Φ/Β και αιολικών μονάδων και συστημάτων αποθήκευσης τις επόμενες δεκαετίες.
4. Πώληση της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας και λειτουργία της αγοράς
Βασικός στόχος των προσπαθειών και της έρευνας σαν πρώτο βήμα είναι η εξίσωση του κόστους παραγωγής των Φ/Β συστημάτων με την τιμή του ηλεκτρικού δικτύου (grid parity) η οποία αναμένεται στα μέσα αυτής της δεκαετίας για τις νότιες χώρες της Ευρώπης, ώστε εν συνεχεία να αρχίσει η συμμετοχή τους στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Επομένως, οι επενδυτές του έργου των 10 GW φωτοβολταϊκών στον χρονικό ορίζοντα υλοποίησης με την παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια στην Ελλάδα αναμένεται να συμμετέχουν στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία ή σε άλλες αγορές μη αποκλειόμενης και της Ελλάδος, ανταγωνιστικά έναντι των άλλων ενεργειακών πηγών και τεχνολογιών. Στο κόστος παραγωγής πρέπει να προστεθούν το κόστος μεταφοράς, οι απώλειες και τα κέρδη ώστε να προκύψει η τιμή για την ανταγωνιστική αγορά. Εκτιμάται ότι αυτό θα γίνει εφικτό προς το τέλος αυτής της δεκαετίας με την εξέλιξη της τεχνολογίας και με την οικονομία κλίμακας, όπως παραπάνω αναφέρθηκε με τον στόχο τιμής 1€/ Watt εγκατεστημένο πριν το 2020.
Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης σήμερα υποστηρίζεται η ανάπτυξη των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή με ειδικά σχεδιασμένα τιμολόγια ( feed- in tariff) για καθορισμένο χρόνο συνεκτιμώντας κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη στη χώρα, ώστε σύντομα οι ΑΠΕ να εισέλθουν στην ανταγωνιστική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Μετά το πυρηνικό ατύχημα στηνFukushima της Ιαπωνίας εντείνονται οι προσπάθειες πολλών χωρών για μεγάλη διείσδυση των ΑΠΕ παράλληλα με την βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης. Στη Γερμανία η κυβέρνηση με νόμο μειώνει προοδευτικά τα τιμολόγια των ΑΠΕ ώστε να ενταθούν οι προσπάθειες μείωσης του κόστους παραγωγής μέχρι να γίνουν ανταγωνιστικές οι ΑΠΕ με τις συμβατικές πηγές ενέργειας και να συμμετέχουν στην αγορά.
Θα ήταν χρήσιμο να αναφερθεί ότι στην Τουρκία το 80% της ηλεκτροπαραγωγής από την αιολική ενέργεια συμμετέχει στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας ανταγωνιστικά επιτυγχάνοντας καλύτερες τιμές από το τιμολόγιο που καθορίζει ο νόμος, το οποίο είναι 5,4 c€/ kWh (7,5 c$/ kWh) με σύμβαση μόνο 10 ετών. Η εγκατεστημένη ισχύς αιολικών πάρκων θα φθάσει στο τέλος του έτους τα 2.000Μ W (επί ξηράς, ούτε σκέψη για θαλάσσια αιολικά) σημειώνοντας το μεγάλο ενδιαφέρον των επενδυτών, με στόχο τα 20GW για το 2023. Έτσι, η αιολική ενέργεια στη γειτονική Τουρκία, χάρις στο νόμο και χωρίς τέλη ΑΠΕ, συμμετέχει σήμερα ανταγωνιστικά στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και έπεται η ηλιακή ενέργεια στα επόμενα χρόνια, που συνήθως ακολουθεί μια δεκαετία πίσω από την αιολική.
Η τιμή της ενέργειας των φωτοβολταϊκών για μονάδες επί εδάφους στη Γερμανία είναι σήμερα 0,22€/ kWh (η αντίστοιχη τιμή για την Ελλάδα θα ήταν 0,15€/ kWh) με τάσεις περαιτέρω μείωσης. Όπως φαίνεται, στο Σχέδιο «Ήλιος» υπολογίζονται τα έσοδα για την παραγωγή των 10 GW με αυτήν την τιμή που ισχύει σήμερα στη Γερμανία των 0,22€/ kWh και για 25 χρόνια, οπότε για την ελληνική συμμετοχή στο έργο με υποτιθέμενο ποσοστό 30% αναμένονται έσοδα της τάξης του 1δις € ετησίως και για 25 χρόνια. Αυτά τα υποτιθέμενα έσοδα σκέπτεται να αντλήσει ή να τιτλοποιήσει το ελληνικό υπουργείο για περαιτέρω μείωση του χρέους, όπως αναφέρεται και στην απόφαση της συνόδου κορυφής της 26/10/2011.
Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια τέτοια ειδική συμφωνία για την πώληση της ενέργειας που παράγεται στην Ελλάδα, ή ότι θα μπορούσε να υπάρξει τέτοια σύμβαση εισαγωγής ενέργειας με τις σημερινές τιμές παρακάμπτοντας την αγορά και επιβαρύνοντας τους γερμανούς καταναλωτές. Άλλωστε, το έργο αυτό έχει χρονικό ορίζοντα υλοποίησης στα επόμενα 5 έως 10 χρόνια, οπότε θα έχουν αλλάξει πολλές φορές οι τιμές προς τα κάτω, γιατί έξω δεν κατοχυρώνονται οι τιμές με την πρόθεση κατασκευής του έργου, ή το πιο πιθανό θα έχουν καταργηθεί για να συμμετέχουν με την εισαγόμενη ενέργεια στην αγορά.
Mε το σκεπτικό των εμπνευστών του Σχεδίου «Ήλιος» και της πράσινης ανάπτυξης που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση για την προστασία του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή, μια εύλογη απορία για το υπουργείο μας που θέλει να κάνει τον επιχειρηματία είναι γιατί να μην πουλήσουν την παραγόμενη ενέργεια στην Ελλάδα στην τιμή των 0,36€/ kWh που το ίδιο υπουργείο καθορίζει και με αναθεώρηση προς τα πάνω κάθε χρόνο, με πολύ μικρότερες επενδύσεις. Έτσι θα εισέπραττε από τον έλληνα καταναλωτή, όπως κατά κόρον γίνεται τους τελευταίους μήνες, τα 25δις€ σαν άλλη έμμεση φορολογία στα επόμενα 20 χρόνια. Πιθανόν να προτίμησαν την εξαγωγή αυτού του επιχειρηματικού σχεδίου στη Γερμανία προσφέροντας πράσινη ενέργεια για να εισπράξουν τα 25δις€ από τους γερμανούς καταναλωτές, ώστε να αφήσουν ελεύθερο το πεδίο στις εγχώριες επιχειρηματικές δράσεις.
Όπως είναι φυσικό, το Σχέδιο ‘Ήλιος» σχεδιασμένο με το ελληνικό μοντέλο για τις ΑΠΕ που το ίδιο υπουργείο έχει ορίσει, δεν είναι εξαγώγιμο και είναι καιρός να αντιληφθούν στο υπουργείο ότι οι ΑΠΕ είναι σε λάθος δρόμο ώστε το συντομότερο να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο προς μια νέα εποχή και να ακολουθήσει η χώρα μας το επιτυχημένο μοντέλο άλλων ευρωπαϊκών χωρών μεγιστοποιώντας τα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη και συμβάλλοντας στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Κατά τη γνώμη μου, φαίνεται ότι τα πράγματα με το Σχέδιο «Ήλιος» είναι ξεκάθαρα, απλά, «άνθρακες ο θησαυρός»! Το πρόβλημα όμως στο υπουργείο δείχνει να είναι πολύ σοβαρό.
5. Προτάσεις
Η ιδέα της εξαγωγής ηλιακής ενέργειας στη Γερμανία είναι ρεαλιστική εάν αντιμετωπισθεί με τη δέουσα σοβαρότητα. Το έργο της διασύνδεσης της χώρας με το ισχυρό δίκτυο της Ευρώπης παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Προτείνεται η ελληνική πλευρά να παραχωρήσει τις αναγκαίες εκτάσεις για το έργο προσφέροντας και φορολογικά κίνητρα, αλλά απέχοντας το δημόσιο από επιχειρηματικά σχήματα.
Πρώτο βήμα είναι η ανάθεση της μελέτης χωροθέτησης και αναζήτησης κατάλληλων εκτάσεων σε ένα εξειδικευμένο γραφείο μελετών απαλλάσσοντας τους συμβούλους και το δημόσιο από την δουλειά του μελετητή. Όταν το υπουργείο είναι έτοιμο, προτείνεται να καλέσει τη γερμανική πλευρά με τους επενδυτές για την προκαταρκτική συμφωνία ώστε να αρχίσουν οι μελέτες, τεχνικές και οικονομικές, οι οποίες θέλουν χρόνο και θα απαιτήσουν και την συμμετοχή των ελλήνων μελετητών, αναζητώντας τις βέλτιστες λύσεις και επιβεβαιώνοντας την οικονομική βιωσιμότητα της μεγάλης επένδυσης. Παράλληλα, θα πρέπει να αρχίσουν μελέτες από τον διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς για την καλύτερη αξιοποίηση των έργων παραγωγής και μεταφοράς, ώστε να επιτευχθούν ευνοϊκές επιπτώσεις στο ελληνικό σύστημα, στους επενδυτές και στην λειτουργία της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
(Ο κ. Χατζηβασιλειάδης είναι Μηχανολόγος- Ηλεκτρολόγος, Σύμβουλος Μηχανικός, Γενικός Γραμματέας του ΙΕΝΕ)

πηγή: www.energia.gr