Συνέντευξη Τύπου του Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής για τα αποτελέσματα της Διάσκεψης του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή

“Καλωσορίσατε στη συνέντευξη Τύπου του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής για τα αποτελέσματα της Διάσκεψης του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, στο Durban, και για τις πολιτικές της Ελλάδας για το κλίμα.
Καταρχάς, να ξεκινήσω θέτοντας ένα ερώτημα, το οποίο βεβαίως πολλοί μπορεί να θέσουν σε μία παρόμοια συνέντευξη Τύπου, γιατί εν μέσω κρίσης ενδιαφέρει την Ελλάδα η κλιματική αλλαγή και οι στόχοι της. Και η απάντηση είναι ότι είμαστε μία εξαιρετικά ευάλωτη χώρα στα ζητήματα της αύξησης της θερμοκρασίας και των αποτελεσμάτων της κλιματικής αλλαγής. Ευάλωτοι σε σχέση με τα νερά στη χώρα, ευάλωτοι σε σχέση με την αγροτική παραγωγή, σε σχέση με το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας, σε σχέση με την ποιότητα ζωής των πολιτών και, βέβαια, την ερημοποίηση σε περιοχές, οι οποίες έχουν υψηλή θερμοκρασία και ξηρασία.
Για όλους αυτούς τους λόγους, προφανώς, η Ελλάδα πρέπει να έχει πολιτικές για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Eξίσου προφανώς, την ενδιαφέρουν και τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων που γίνονται για την πρόληψη, για τις συμφωνίες που θα μπορέσουν να κρατήσουν την αύξηση της θερμοκρασίας στους 2 °C και όχι παραπάνω. Έτσι, συμμετείχαμε ενεργά μαζί με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Συνδιάσκεψη του Durban.
Να θυμίσω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση στη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ προσέρχεται με κοινή φωνή. Εκφράζεται από την Προεδρία και από την αρμόδια Επίτροπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την κλιματική αλλαγή και έχει μία ενιαία θέση στις διαπραγματεύσεις με τις άλλες χώρες. Η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η θέση της Ελλάδας, μπαίνοντας στη διαπραγμάτευση, ήταν να αποκτήσουμε μία νομικά δεσμευτική συμφωνία, στην οποία να συμμετέχουν όλα τα κράτη, κάτω από τη σύμβαση πλαίσιο για την κλιματική αλλαγή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν διατεθειμένη να πάει στη δεύτερη περίοδο του «Πρωτοκόλλου του Κιότο», παρόλο που είχε, ήδη, δηλωθεί από τη Ρωσία, τον Καναδά και την Ιαπωνία ότι δεν θα συμμετείχαν. Οι ΗΠΑ έτσι κι αλλιώς από την αρχή δεν συμμετείχαν. Και βέβαια, θέλαμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση, η συμφωνία να μπει εν ισχύ έγκαιρα, ώστε να μην υπάρξει ανάγκη για τρίτη περίοδο «Πρωτοκόλλου του Κιότο».
Είχαμε βάλει μια σειρά από προϋποθέσεις, ως Ευρωπαϊκή Ένωση, για να μπορέσουμε να συμφωνήσουμε μια ισορροπημένη πρόοδο ως προς την επίτευξη των στόχων και ένα νομικά δεσμευτικό εργαλείο και καθολικά αποδεκτό, μια συμφωνία πλαίσιο για όλες τις χώρες. Ένα εργαλείο με το οποίο να διατηρούνται τα ουσιαστικά σημεία του «Πρωτοκόλλου του Κιότο» ως προς την περιβαλλοντική διάσταση. Να ενισχύεται η αρχιτεκτονική της συμφωνίας, συμπεριλαμβάνοντας χρήσεις γης, προστασίας δασών, διαχείριση πλεονασμάτων ως προς τους στόχους. Να καθορίζεται ένας οδικός χάρτης με δεσμευτικά χρονοδιαγράμματα, λαμβάνοντας υπόψη την αξιολόγηση από το 2013 μέχρι το 2015 και να υπάρχουν δεσμευτικοί στόχοι μείωσης των εκπομπών ιδιαίτερα από τις μεγάλες οικονομίες, ανάλογα με τις δυνατότητες κάθε χώρας, για μία μεταβατική περίοδο, το αργότερο μέχρι το 2020, και συμβατή με το χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή ενός καθολικού, δεσμευτικού πλαισίου για όλα τα μέρη.
Άρα, λοιπόν, μπήκαμε στη διαπραγμάτευση με αυτούς τους στόχους και περιμέναμε αποφάσεις, για να τεθούν σε λειτουργία οι συμφωνίες της Cancoun για τον τεχνολογικό μηχανισμό, για την καθαρή ενέργεια, την προσαρμογή, το πλαίσιο προσαρμογής, να υποστηριχθούν οι αναπτυσσόμενες χώρες και το Πράσινο Ταμείο για το κλίμα και ένα χρονοδιάγραμμα για τη νέα δεσμευτική συμφωνία με όλους για τη συγκράτηση της αύξησης της θερμοκρασίας κάτω από τους 2 °C βαθμούς.
Όπως γνωρίζετε, η Συνδιάσκεψη ήταν δύσκολη. Οι διαπραγματεύσεις παρά λίγο, κάποια στιγμή, να καταρρεύσουν. Με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω τον Δημήτρη Λάλα, που είναι ο Εθνικός Εκπρόσωπος της χώρας μας για το κλίμα και ήταν επικεφαλής της τεχνικής αντιπροσωπείας σε όλη τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης αυτής που κράτησε πάνω από 10 ημέρες. Εγώ ήμουν εκεί για το διάστημα των υπουργικών συζητήσεων της διαπραγμάτευσης, που ήταν δύο ημέρες. Αλλά πρέπει να σας πω ότι η βασική δουλειά γινόταν, βεβαίως, σε τεχνικό επίπεδο και η συμφωνία παρ’ ολίγο να καταρρεύσει, όμως στο τέλος, υπήρξε συμφωνία. Κι εμείς θα θέλαμε να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Δεν είναι αυτό που θα θέλαμε, όμως είναι μία συμφωνία, η οποία πηγαίνει τη συζήτηση μπροστά, διατηρεί κεκτημένα και βάζει τις βάσεις, για να συνεχίζουμε να πιέζουμε στην κατεύθυνση της δημιουργίας μιας δεσμευτικής συμφωνίας.
Άρα, οι απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκπληρώθηκαν, αλλά με μία σειρά από απώλειες. Δεν ξεκαθαρίστηκε το θέμα της μεταφοράς του πλεονάσματος των μονάδων εκπομπών του «Πρωτόκολλου του Κιότο» στη δεύτερη περίοδο. Υπήρξαν μια σειρά από χώρες (κυρίως η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Βουλγαρία, η Εσθονία – θυμίζω ότι η Πολωνία ήταν και στην Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι το οποίο περιέπλεκε τα πράγματα), οι οποίες είχαν μεγάλο πρόβλημα με τη μη μεταφορά του πλεονάσματος. Ήθελαν σχεδόν όλη τη μεταφορά του πλεονάσματος. Δεν ξεκαθαρίστηκε κατά πόσο η δεύτερη περίοδος, που ξεκινάει το 2013, θα είναι πέντε ή οκτώ χρόνια. Εξακολουθούν να υπάρχουν σημεία στα δικαιώματα από τη διαχείριση των δασών, κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα χώρες, όπως η Φιλανδία, η Σουηδία, η Εσθονία, η Λετονία, δηλαδή πώς ακριβώς μετράει κάποιος τις εκπομπές, όταν κόβονται δάση, και δεν αποφασίστηκε ένα δυνατό σύστημα απογραφής των εκπομπών των αναπτυσσόμενων χωρών.
Εδώ, θα έλεγα πως είναι από τα πιο σημαντικά προβλήματα, διότι ναι μεν έχουμε εικόνα για τις εκπομπές των αναπτυσσόμενων χωρών, αλλά δεν έχουμε μία απολύτως συγκρίσιμη εικόνα – και όχι σε ένα ενιαίο πλαίσιο όπως με τις υπόλοιπες, κι αυτό φαίνεται και στη φωτογραφία που έχετε στην παρουσίαση που έχουμε μοιράσει (σελ. 7), το οποίο δείχνει το επίπεδο των εκπομπών στον κόσμο σε σχέση με το 1990. Να σημειώσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο σύνολό της, έχει μειώσει τις εκπομπές περίπου κατά 8% που είναι ο στόχος. Η Ελλάδα είναι στο +22% με το στόχο να είναι στο +25%, το ανώτατο όριο. Άρα, είμαστε μέσα στο στόχο. Και, βεβαίως, έχουμε μεγάλα προβλήματα από μεγάλες χώρες, όπως είναι η Κίνα και όχι μόνο, οι οποίες έχουν αυξήσει τις εκπομπές. Βλέπετε πως δεν υπάρχουν συγκρίσιμα στοιχεία για τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Μιλάμε, λοιπόν, για μία νομικά δεσμευτική συμφωνία όλων των μερών, μία σύμβαση πλαίσιο. Για να γίνει αυτή, επεκτείνεται η λειτουργία της Ομάδας Εργασίας για τη μακροπρόθεσμη συνεργασία, για να κλείσει το κείμενο βάσης που θα αξιοποιηθεί για τη συμφωνία πλαίσιο. Συστήθηκε μία νέα Ομάδα Εργασίας στο Durban. Αυτή θα ξεκινήσει να λειτουργεί μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2012, με το σχέδιο της συμφωνίας πλαίσιο να είναι έτοιμο το 2015. Δηλαδή, στην πράξη, από το 2013 μέχρι το 2015, να γίνει η διαπραγμάτευση και, ταυτόχρονα, να γίνει και νέα εκτίμηση της κατάστασης. Αυτό είναι και η ασφαλιστική δικλείδα σε περίπτωση που η αξιολόγηση, το 2013-2015, δείξει ότι ξεφεύγουμε από το στόχο των 2 °C, ώστε να βελτιωθούν οι προσφορές μείωσης των εκπομπών.
Εδώ να πω ότι η επιστημονική κοινότητα, δεδομένου ότι ήδη έχουμε εξαντλήσει μία από τις δύο μονάδες, αμφιβάλει πάρα πολύ, αν με τις υπάρχουσες πολιτικές θα μπορέσουμε να μείνουμε κάτω τους 2 °C, και τα σενάρια, θα θυμάστε ίσως και την επικεφαλής της Διεθνούς Ομάδας του ΟΟΣΑ για την Ενέργεια, όταν παρουσίασε την ενεργειακή πολιτική της Ελλάδας, είχε και μία διαφάνεια για το ζήτημα αυτό. Οι πολλές μελέτες μιλούν για αύξηση μέχρι 3,7 και 4 βαθμούς.
Αυτό αντιλαμβάνεστε ότι δημιουργεί τεράστια προβλήματα όχι μόνο σε χώρες όπως οι νησιωτικές, οι μικρές νησιωτικές χώρες, αλλά και σε χώρες όπως η δική μας. Και τέλος, σύσταση Πράσινου Ταμείου για το κλίμα. Συστάθηκε επιτέλους. Βεβαίως δεν υπήρξε συμφωνία για τη χρηματοδότησή του, το οποίο σημαίνει ότι έχουμε κάνει ένα βήμα αλλά είναι ένα απολύτως ατελές βήμα.
Και τα σημεία για τα οποία δεν υπήρξε πρόοδος, το σύστημα απογραφής της προσπάθειας για μείωση εκπομπών από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Η μετατόπιση της έναρξης της ισχύος της συμφωνίας στο 2020 και διάφορες αποφάσεις που αφορούν τη μεταφορά των δικαιωμάτων και έχουν μεταφερθεί από το COP 17 στο COP 18 ένα χρόνο αργότερα.
Τώρα εδώ να κλείσω το κομμάτι αυτό κάνοντας και ένα σχόλιο για τις πολιτικές ισορροπίες και συμμαχίες κατά τη διάρκεια αυτού του δεκαημέρου. Ένα θετικό σημείο είναι ότι αναγνωρίστηκε η βολονταριστική διάθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προχωρήσει στο ζήτημα αυτό και αυτό αναγνωρίστηκε από τη «συμμαχία» (εντός εισαγωγικών), η οποία εντέλει δημιουργήθηκε ανάμεσα αφενός στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αφετέρου τις αναπτυσσόμενες χώρες και τις μικρές νησιωτικές χώρες.
Αυτό έτσι έγινε σαφές και σε μία κοινή συνέντευξη Τύπου και δηλώσεις και δημιούργησε μία πίεση σε μεγάλες αναπτυσσόμενες χώρες όπως είναι η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία, για να μετατοπιστούν εν μέρει και να μπορέσει να προκύψει έστω αυτή η ημιτελής συμφωνία, για την οποία μιλάμε σήμερα.
Για πρώτη φορά δηλαδή οι αναπτυσσόμενες χώρες συντάχθηκαν όχι με τις μεγάλες αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά με την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό είναι μία σημαντική διαφοροποίηση πολιτική αν θέλετε και είναι αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης που έγινε σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Επιτροπή κυρίως.
Εξακολουθούμε να έχουμε πρόβλημα βεβαίως με τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και από τη θέση ορισμένων μεγάλων αναπτυσσόμενων χωρών όπως είναι η Κίνα και σε ένα δεύτερο βαθμό και η Ινδία και βεβαίως η Βραζιλία.
Κλείνω αυτό το πρώτο κεφάλαιο λέγοντας επίσης ότι στο πνεύμα και της οικονομικής κατάστασης της χώρας μας η φετινή αποστολή στο Durban κατάφερε να κάνει τη δουλειά της όντας η πιο ολιγομελής αποστολή η οποία υπήρξε ποτέ, τέσσερα άτομα στο σύνολό της, αλλά νομίζω πως το επίπεδο των ανθρώπων που πήγαν – και δεν μιλώ για τον εαυτό μου προφανώς – ήταν τέτοιο ώστε να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σε μία δύσκολη διαπραγμάτευση και τους ευχαριστώ ιδιαίτερα γι’ αυτό.


Έρχομαι στα δικά μας ζητήματα, με την έννοια ότι είναι προφανές ότι οι διαπραγματεύσεις αυτές είναι ένα ζητούμενο, το δεύτερο είναι ποιες είναι οι πολιτικές που όλες μαζί συνθέτουν αυτό που θα λέγαμε πλέγμα πολιτικών για την κλιματική αλλαγή στη χώρα μας.
Είναι προφανές ότι μια σειρά δράσεων και αρμοδιοτήτων του ΥΠΕΚΑ μπαίνουν σε αυτό το πλαίσιο. Είναι ότι κάνουμε γύρω από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, για τη μείωση των εκπομπών των αερίων, για την εξοικονόμηση, για την πολιτική για τα δάση, για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων και υπάρχουν μια σειρά από άλλες πολιτικές που εν μέρει μόνο αφορούν εμάς, κυρίως αφορούν άλλα Υπουργεία, όπως είναι οι πράσινες μεταφορές ή το νέο μοντέλο αγροτικής παραγωγής.
Τώρα θα πω δυο λόγια επιγραμματικά για το κάθε ένα από αυτά τα κεφάλαια, δεδομένου ότι το καθένα αν θέλετε μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο ιδιαίτερης συνέντευξης Τύπου και δεν θέλω να μακρηγορήσω. Να ξεκινήσω από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Να θυμίσω ότι στόχος του 20-20, 20% της τελικής κατανάλωσης ενέργειας από ΑΠΕ αυτό είναι περίπου 15GWatt και 40% της ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ περίπου 28 τεραβατώρες ή 15 GWatt εγκατεστημένης ισχύος.
Ξέρετε ότι βγάζουμε επίσημα στοιχεία ανά εξάμηνο και τα τελευταία στοιχεία τα οποία έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι το τέλος του 6ου του 2011, δείχνουν μια σημαντική αύξηση η οποία έχει ξεπεράσει τα 2 GWatt.
Τα προσωρινά στοιχεία τα οποία έχουμε δείχνουν ότι μέχρι τέλος Οκτωβρίου είχαμε φτάσει τα 2.350 ΜWatt και το πιθανότερο είναι μέχρι το τέλος του έτους παρά τις οικονομικές δυσκολίες να φτάσουμε τα 2.500 ΜWatt. Δηλαδή ένα πολύ σημαντικό ύψος, μια πολύ σημαντική ισχύς για εγκατεστημένη ισχύ ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη χώρα. 2.500 περίπου μέχρι το τέλος του έτους σύμφωνα με τους υπολογισμούς που κάνουμε.
Υπάρχει ένας πίνακας τον οποίο έχετε ξαναδεί, που δείχνει την κατάσταση σε λειτουργία με σύμβαση αγοραπωλησίας, με άδεια εγκατάστασης, με προσφορά σύνδεσης με άδεια παραγωγής και με αίτηση για άδεια παραγωγής.
Απλώς να τονίσω εδώ ότι ο στόχος μας για το 2020 που είναι τα 15 GWatt, έχει ήδη ξεπεραστεί ως προς τις μονάδες που έχουν άδεια παραγωγής. Όχι βεβαίως τις εγκατεστημένες. Με άδεια παραγωγής έχουμε 22 GWatt ήδη σήμερα. Με άδεια παραγωγής, επαναλαμβάνω, όχι βεβαίως εγκατεστημένες. Όταν μέχρι το 2020 ο στόχος μας είναι για 15 GWatt εγκατεστημένες ΑΠΕ.
Όλη αυτή η αύξηση έχει να κάνει βεβαίως με το νέο πλαίσιο αδειοδοτήσεων, το οποίο είναι πιο απλό, με τη χρηματοδότηση μέσω των εγκειμένων τιμών που παραμένουν οι πιο ανταγωνιστικές της Ευρώπης. Ξέρετε, γίνεται μια συζήτηση γύρω από τις εγκειμένες τιμές για τα φωτοβολταϊκά ειδικά. Με την απελευθέρωση, το νέο πλαίσιο για τα αιολικά πάρκα, τα φωτοβολταϊκά στις στέγες, δεν θα αναφερθώ στο «ΗΛΙΟΣ» και άλλες παρεμβάσεις όπως για παράδειγμα για τα δάση όπου δεν χρειάζεται πλέον η έγκριση επέμβασης κι αυτό διευκολύνει τις ΑΠΕ.
Επίσης θέλω να κάνω μια σύντομη αναφορά στο σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών, που έχει βοηθήσει πάρα πολύ το ΔΕΣΜΗΕ και το ισοζύγιο του με περίπου 110 εκ. € έσοδα, με 11 δημοπρασίες μέχρι το 2011.
Να τονίσω ότι το 2011 ξεκίνησαν οι δημοπρασίες, μετά το καλοκαίρι, και είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι από το τέλος Ιουνίου που έγινε η πρώτη πετυχημένη δημοπρασία μέχρι σήμερα έχουν γίνει 10 πετυχημένες και η πρώτη – πρώτη η οποία ήταν ελάχιστη και αυτές δείχνουν τη δυναμική μιας αγοράς που τώρα ξεκίνησε στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Εξοικονόμηση ενέργειας με μια στρατηγική δράσεων μεγάλης έκτασης για τη βελτίωση του υπάρχοντος κτηριακού δυναμικού, διοικητικές δράσεις και ανάπτυξη νέας τεχνολογίας. Εδώ ξέρετε ο βασικός φορέας υλοποίησης είναι το ΚΑΠΕ.
Χρηματοδότηση κυρίως από το ΕΠΠΕΡΡΑ, με προγράμματα όπως είναι η ενεργειακή αναβάθμιση κτηρίων, το «ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ» που έχει περίπου 2.000 έργα που έχουν ήδη έγκριση χρηματοδότησης. Το «ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ» των Δήμων που τώρα τελείωσε η αξιολόγηση. Το «ΚΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ», που το Φεβρουάριο θα έχουμε αποτελέσματα, τις εταιρείες ενεργειακών υπηρεσιών και παραδείγματα επιδεικτικών έργων, τα 40 πράσινα σχολεία, ενεργειακή αναβάθμιση δημοσίων κτηρίων, οι αστικές βιοκλιματικές, το πράσινο νησί και η πράσινη γειτονιά.
Εδώ να σας πω ότι την επόμενη εβδομάδα θα κάνουμε μια ειδική συνέντευξη Τύπου για τις παρεμβάσεις εξοικονόμησης ενέργειας, που ειρήσθω εν παρόδω είναι και η πολιτική με το μεγαλύτερο όφελος ως προς το κόστος της για τη μείωση των ρύπων και τα θετικά αποτελέσματα στην οικονομία.
Δασική πολιτική. Δεν θα πω πολλά γιατί έχουμε ήδη μιλήσει για τα δάση, αλλά το πλέγμα της δασικής πολιτικής συμβάλει στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, από την κύρωση των δασών και την αποκατάσταση των καμένων μέχρι τα προγράμματα για την εργασία.
Διαχείριση υδατικών πόρων, με μια σειρά από μέτρα για τη διαχείριση των υδάτων που εντάσσεται στο πλαίσιο των δράσεων για την προσαρμογή στις επιπτώσεις της βιοκλιματικής αλλαγής. Το 1 δις ευρώ από το ΕΠΠΕΡΡΑ με έργα για τη βελτίωση του δικτύου υποδοχής υδάτων και ύδρευσης, υποδομών επεξεργασίας λυμάτων, επέκταση συστημάτων επεξεργασίας υδάτων και επαναχρησιμοποίηση.
Όταν ολοκληρωθεί στην αρχή της νέας χρονιάς με το που θα έχουμε τα τελικά στοιχεία του ΕΠΠΕΡΡΑ θα κάνουμε και μια ειδική παρουσίαση των αποτελεσμάτων του ΕΠΠΕΡΡΑ μέχρι και το τέλος του 2011. Σήμερα έχω και μια συνάντηση με τον Επίτροπο Χαν για την πρόοδο στο ΕΠΠΕΡΡΑ και σε άλλες πολιτικές του Υπουργείου που αφορούν την περιφερειακή ανάπτυξη. Νομίζω πώς είναι εξαιρετικά σημαντικό, το ΕΠΠΕΡΡΑ έχει ξεπεράσει το 17% απορρόφησης, έχει δείξει μια πολύ μεγάλη αύξηση τους τελευταίους μήνες και εδώ θέλω να ευχαριστήσω τη δουλειά των ανθρώπων που έχουν οδηγήσει σε αυτό το αποτέλεσμα.
Τελειώνω με μια μικρή αναφορά σε άλλες παρεμβάσεις πιο διοικητικού και σχεδιαστικού χαρακτήρα. Κατ’ αρχάς όπως είδατε από ένα χθεσινό δελτίο Τύπου ολοκληρώσαμε με το συντονισμό του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου του Άρη Αλεξόπουλου τη νέα διοικητική δομή του Υπουργείου, που έχει μια μείωση σε οργανικές μονάδες κατά 40%. Στο πλαίσιο αυτό δημιουργείται και μια Ειδική Διεύθυνση Κλιματικής Αλλαγής, η οποία θα είναι κάτω από τον Γενικό Γραμματέα Περιβάλλοντος, ο οποίος τυχαίνει να είναι και ο Γενικός Γραμματέας για τα διοικητικά του Υπουργείου.
Ο Κώστας Μαθιουδάκης που είναι ο Γενικός Γραμματέας Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής δεν έχει από κάτω του Υπηρεσίες αλλά έχει το κομμάτι των ΑΠΕ το οποίο είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της όλης δουλειάς για την κλιματική αλλαγή. Πιστεύουμε ότι αυτή η νέα διοικητική διάρθρωση του Υπουργείου θα βοηθήσει και τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή, χάραξη και υποστήριξη όλων των πολιτικών.
αι αναφέρομαι και σε δυο άλλα σημεία. Τον οδικό χάρτη για την κλιματική αλλαγή, 1315, ο οποίος θα εκπονηθεί το 2012, που δίνει προτεραιότητες, στόχους και διαδικασίες, επίτευξη, χρονοδιαγράμματα, εργαλεία, πόρους χρηματοδότησης και πλαίσιο παρακολούθησης, είναι ένα σημαντικό εργαλείο για να παρακολουθούμε την πολιτική μας, και το σχέδιο δράσης για την προσαρμογή, το οποίο είναι κατά κάποιο τρόπο υποσύνολο του συνολικού οδικού χάρτη και αυτό θα γίνει το 2012, με ολοκληρωμένα προγράμματα και είναι ένα έργο που έχει δοθεί από το ΕΠΠΕΡΡΑ.
Και τέλος δεν θέλω να ξεχάσω και δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, οι οποίες υπάρχουν ήδη κάποιες σε σχέση ιδιαίτερα με τα προγράμματα εξοικονόμησης, αλλά σχεδιάζουμε και για το 2012 μια συνολική πολιτική στα ζητήματα αυτά.”
πηγή: www.energypress.gr